“Bij kinderen werk je vanuit een ontwikkelingsperspectief”
Dat mensen tot op het laatste moment van hun leven regie kunnen hebben over wat voor hen van betekenis is, vind ik heel belangrijk. Vaak worden ergotherapeuten ingeschakeld door andere disciplines met een heel gerichte vraag: vaak of we hulpmiddel x of y kunnen leveren of adviseren. Maar ik vind het zinvol om het veel breder te trekken. Dat je er als ergotherapeut niet alleen bent om het brandje te komen blussen, maar dat je juist degene bent die breed kijkt, alvast vooruit plant en denkt. Om ook bij mensen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben, betekenisvol handelen in alle facetten aan de orde te kunnen brengen.
Een mooi voorbeeld daarvan zag ik laatst op social media voorbij komen. In een verzorgingshuis moesten op de kamer van een bewoner de wanden worden geschilderd. Toen boden ze de bewoner de mogelijkheid om mee schilderen. Daar werd die man helemaal blij van, want hij was zijn hele leven schilder geweest en hij deed niets liever dan dat.
Betekenisgeving door middel van lesgeven
Inmiddels werk ik 26 jaar als ergotherapeut. Binnen de ergotherapie staat betekenisvol handelen centraal en ik hou ook van betekenisgeving door middel van lesgeven. Dat is een waardevolle combinatie. Ik vind het belangrijk om oog te blijven houden voor de talenten en sterke kanten van mensen. Zeker ook als het om vitaliteit gaat. Onderzoek heeft aangetoond dat iemand die voelt ertoe te doen, zich ook vitaler voelt. Zoals die meneer die die muur mee mocht schilderen.
Werken met mensen in de laatste levensfase is vaak heel intens. Het gaat tenslotte over leven en sterven. Daarom geef ik in mijn lessen altijd heel veel ruimte voor wat je daar als therapeut bij voelt en ervaart. Door dit bij jezelf als behandelaar en bij de cliënt te erkennen, creëer je veel openheid in je (behandel)contact. Het geeft me voldoening als ik in de evaluaties terugkrijg dat er zoveel veiligheid in de lessen was. Ruimte bieden voor het inbrengen van eigen casuïstiek en dat iedereen daarin goed werd gezien zonder veroordeling. Je blik open houden zonder veroordeling is van onschatbare waarde. Als je dat kunt in je behandelcontacten en als docent in je lessen, heb je goud in handen.
