Kitty Rumping over haar cursus Behandeling bij Kinderen met Aanhoudende Lichamelijke Klachten: ‘Daag jezelf uit door verder te denken’
Deze tweedaagse cursus zal verzorgd worden door Irene Monster en Kitty Rumping. Twee ware professionals die op enthousiaste wijze nieuwe wetenschappelijke inzichten met betrekking tot dit boeiende thema op de kaart zetten. We spraken Kitty Rumping over de cursus, haar visie en haar recente ervaringen.
Kitty, je bent een van de toegewijde docenten die de cursus zal verzorgen. Kun je jezelf introduceren?
‘Natuurlijk! Mijn naam is Kitty Rumping en ik ben manueeltherapeut. Vanuit die expertise werk ik al vele jaren in revalidatiecentrum Heliomare. Door een collega werd ik echter aan het begin van mijn dienstverband geïntroduceerd in het kinderteam. Daar ontstond een ontzettend fijne samenwerking met kinderfysiotherapeuten waarbij zij mij veel leerden over oefentherapie bij kinderen. Andersom leerde ik hun het een en ander op het gebied van de neurobiologie van pijn, pijneducatie was en is immers een van mijn expertises. Omdat al snel bleek dat er bijzonder slechte informatievoorzieningen waren rondom dit thema, besloot ik een boek te schrijven over pijneducatie gericht op kinderen. Direct nam dit een vlucht, waardoor de aanvragen om lessen en lezingen te verzorgen binnenstroomden. Inmiddels wordt de 5e druk van mijn boek, Mijn Beschermende Brein, uitgegeven.’
In de cursus gaat het over nieuwe wetenschappelijke inzichten rondom pijneducatie. Kun je deze toelichten?
‘Toen ik destijds bij Heliomare binnenkwam was er een pijnbehandeling die uitging van het welbekende graded activity, waarbij je als therapeut in 6 weken tijd de patiënt van 100 naar 200 stappen moest helpen. Over pijn sprak men niet. Toen kwam er een compleet nieuwe ontwikkeling overgewaaid uit voormalig Joegoslavië waarbij je de patiënt los van de pijn weer op zijn of haar benen zet. Toen we hoorden over deze therapie waren we nieuwsgierig maar ook huiverig. Echter waren de resultaten in korte tijd verbazingwekkend, waardoor onze visie op pijn snel veranderde. Het wetenschappelijke bewijs van pijn voelen zónder dat er nog schade is in het lichaam was een ware eyeopener voor mij. Als oefentherapeuten zijn we gewend om met het lijf te denken, maar dat mag je bij deze bewezen theorie volledig loslaten. Er is namelijk pijn, echte pijn, maar deze ontstaat niet door fysiek ongemak, maar doordat het beschermingssysteem overbeschermend is geworden. Dit vraagt om een ommezwaai in het denken van fysio-, ergo- en oefentherapeuten.’
Kun je in het kort uitleggen wat het doel is van de cursus?
‘De focus ligt op de neurobiologie van pijn én op het geven van pijneducatie aan kinderen en hun ouders. Zodoende creëren we meer begrip voor het thema sensitisatie. Door klinisch te redeneren kun je erachter komen dat de pijn juist niet biomechanisch is, maar voortkomt uit een overbeschermend brein. In de praktijk weten we dat er nog heel veel met graded activity wordt gewerkt, maar wij focussen ons liever op graded exposure en lichaamsgericht werken. We volgen hierbij vanzelfsprekend de richtlijnen van de Nederlandse kindergeneeskunde.’
Is het aanpakken van chronische pijn bij kinderen een nog onderbelicht thema in de zorg?
‘Absoluut, zeker waar het gaat om die nieuwe wetenschappelijke inzichten. En dat is ook niet verwonderlijk; het is namelijk best lastig voor therapeuten om dat wat je jaren geleden in je opleiding hebt geleerd los te laten. Je kunt namelijk oneindig behandelen, maar wanneer het probleem niet in het lichaam maar in het centrale zenuwstelsel zit, heeft dat weinig nut. Er wordt een compleet nieuwe kijk gevraagd. Echter zul je merken dat wanneer je deze ommezwaai maakt, je snel verbluffende resultaten zult zien en dat het vertrouwen van het kind in zijn of haar lichaam zal groeien.’
Wat hoop je studenten vooral mee te geven tijdens deze twee dagen?
‘Concrete handvatten die jouw werken morgen veranderen. We vragen dan ook steevast aan het einde van een cursusdag: wat ga je morgen anders doen? Daar komen vaak inspirerende antwoorden op.’
Waarom zouden fysio-, ergo- en oefentherapeuten die werken met kinderen de cursus moeten volgen?
‘De essentie van ons verhaal is dat je écht kijkt; dat je hart tot hart contact met het kind. Daarbij hoef je graded activity heus niet volledig aan de wilgen te hangen, maar probeer jezelf uit te dagen door verder te denken dan alleen dat. Na een geslaagde behandeling vraag ik een kind weleens wat er voor hem of haar anders voelde, eens kreeg ik terug: ‘omdat je mij echt zag’. Dat telt. Durf out of the box te denken en versterk een kind in zijn of haar kracht.’
